احترام کیمیاییست که مدتها از میان ما ایرانیان رخت بربسته. این کلمه ی فانتزی که شاید شنیدش برای ما تکراری شده باشه اما هیچ و قت در عمل بکارگرفته نشده، چنان تاثیری در زندگی خصوصی، اجتماعی و سیاسی ما داره که حد و اندازه نداره. بسیاری از مشکلات در جامعه ی ما رو میتونیم از بی توجهی ما ایرانیان به همین مقوله ریشه یابی کنیم.
البته باید گفت که فرهنگ ما یکی از معدود فرهنگ هایی است که به احترام به دیگران بسیار سفارش شده. همه ی ما از دوران کودکی بهمون گفته اند که به بزرگتر ها احترام بگذارید، اما ایکاش کمی هم می گفتند که به کوچکتر ها هم احترام بگذارید لطفا. چونکه هر چه کوچک تر ها به بزرگ تر ها احترام گذاشتند، به همان نسبت هم بزرگ تر ها در رعایت این مهم با بی دقتی و بی توجهی نسبت به کوچک تر ها عمل کردند. تا اینکه کوچک تر ها تصمیم گرفتند که زودتر بزرگ بشن تا بتونند به کوچک تر از خودشون بی احترامی کنند و در عوض احترام هم ببینند.
این شد که اولا این زود بزرگتر شدن اون ها، هم کار دست خودشون داد و هم کار دست جامعه! و اسباب زحمت کوچکتر ها ی دیگر هم شد که باید حالا حالا ها تاب بیاورند و احترام بگذارند و احترام نبینند. تا اینکه شاید گردونه ی روزگار بچرخه و اینها هم نوبتشان بشه. ولی خودمونیم اگه نوبت اینها هم برسه، چی میشه! کلی صفاداره و خلاصه پوست از کله ی کوچکتر های دیگه ( بخونید زیر دستان ) کنده می شه، و کنده شد!! و این داستان مصیبت مردم ماست. مردمی که احترام به خود و دیگران، بخصوص پائین دستان رو فراموش کرده اند و این داستان همچنان ادامه خواهد داشت ... تا بعد بدرود
با سلام و خسته نباشید خدمتتان امیدوارم که حالتان خوب باشد نوشته بسیار قشنگتان را خواندم خیلی لذت بردم امیدوارم که همه مثل شما فکر کنند من بازهم سر خواهم زد
قربانت شروین